Rozpoczęcie działalności a obowiązek zawiadomienia Sanepidu

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach

Do 31 grudnia 2008 r. obowiązywała ustawa z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach. Uchylona ona została przez ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Ustawa z 2001 r. stanowiła:

„Art. 13. 1. Użytkownicy nieruchomości obowiązani są utrzymywać je w stanie sanitarnym nienaruszającym wymagań higienicznych i zdrowotnych, w tym w szczególności niestwarzającym zagrożenia przeniesienia chorób zakaźnych i zakażeń.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowe wymagania sanitarne, jakim powinny odpowiadać niektóre obiekty produkcyjne, usługowe, handlowe, a także sposoby postępowania, mające na celu zapobieganie zakażeniom i chorobom zakaźnym, uwzględniając w szczególności rodzaje prowadzonej działalności oraz procedury postępowania przeciwepidemicznego.

Na podstawie art. 13. 2 wydane zostało rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej, które określa szczegółowe wymagania sanitarne, jakim powinny odpowiadać m.in. zakłady kosmetyczne. Przestało ono obowiązywać wraz z uchyleniem ustawy z 2001 r.

Nowa ustawa z 2008 r. nie zawiera takiej regulacji jak art. 13. 2 ustawy z 2001 r. Stanowi ona, że:

„Art. 16. 1. Osoby inne niż udzielające świadczeń zdrowotnych podejmujące czynności, w trakcie wykonywania których dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek ludzkich, są obowiązane do wdrożenia i stosowania procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami oraz chorobami zakaźnymi.

2. Procedury, o których mowa w ust. 1, powinny regulować sposób postępowania przy wykonywaniu czynności, w trakcie których dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek ludzkich, zasady stosowania sprzętu poddawanego sterylizacji oraz sposoby przeprowadzania dezynfekcji skóry i błon śluzowych oraz dekontaminacji pomieszczeń i urządzeń.

3. Na wniosek podmiotu obowiązanego do wdrożenia i stosowania procedur, o których mowa w ust. 1, państwowy powiatowy inspektor sanitarny opiniuje te procedury.”

Jednak nie oznacza to jakiegokolwiek zgłaszania otwarcia gabinetu do sanepidu.

Zobacz też: Studio tatuażu w mieszkaniu

Zgłoszenie działalności gospodarczej w powiatowej stacji sanitarno-epidemiologicznej

Kiedyś obowiązywał art. 209 Kodeksu pracy (K.p.). Zgodnie z nim przedsiębiorca zatrudniający pracowników, rozpoczynający swą działalność gospodarczą, musiał w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności zawiadomić w formie pisemnej właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu prowadzonej działalności gospodarczej, zakresie działalności, rodzaju działalności. Zgłoszenia działalności gospodarczej należało dokonać w wojewódzkiej lub powiatowej stacji sanitarno-epidemiologicznej. Instytucja ta musi zostać powiadomiona o liczbie pracowników, jakich zamierza zatrudniać pracodawca. We wniosku o zarejestrowanie działalności w PIS należało wpisać informacje o środkach i procedurach przyjętych w zakładzie pracy, aby spełniać wymogi dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Wraz z wnioskiem do PIS należało złożyć przedstawienie inwentaryzacji wraz z opisem technologicznym, plany architektoniczne pomieszczeń i ich opis.

Miał on brzmienie:

„Art. 209. § 1. Pracodawca rozpoczynający działalność jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności, zawiadomić na piśmie właściwego okręgowego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności.

§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, ciąży na pracodawcy odpowiednio w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany technologii lub profilu produkcji, jeżeli zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia dla zdrowia pracowników.

§ 3.

§ 4. Właściwy okręgowy inspektor pracy lub właściwy państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji, o której mowa w § 1.”

Przepis ten był podstawą zgłaszania do Sanepid rozpoczynania działalności wraz z szeregiem informacji i dokumentów.

Artykuł 209 K.p. został uchylony ustawą z dnia 9 listopada 2012 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Została ona ogłoszona 2 stycznia 2013 r. Weszła w życie 17 stycznia 2013 r. Stanowiła:

„Art. 1. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2) wprowadza się następujące zmiany:

1) uchyla się art. 209; (…).

(…)

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”

Czy gabinet manicure i pedicure należy zgłosić do Sanepidu w celu odbioru?

Obecnie, wobec uchylenia art. 209 K.p., obowiązku zgłaszania do tzw. odbioru gabinetu manicure i pedicure nie ma.

Należy jednak pamiętać, że kontrola przedsiębiorcy to rzecz całkowicie odmienna od rozpoczynania działalności i związanych z tym obowiązków. Sanepid ma prawo na ogólnych zasadach wynikających z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przeprowadzić kontrole w ramach swej właściwości.

Brak obowiązku zgłaszania otwarcia gabinetu do Sanepidu nie zwalania z przestrzegania powszechnie obowiązujących przepisów, np. rozporządzenia w sprawie wymagań technicznych budynków.

W chwili otwierania działalności takiej jak Pańska nie trzeba zgłaszać do Sanepidu planów gabinetu. Co jednak nie zwalnia z obowiązku zachowania i stosowania środków i procedur w celu spełnienia wymogów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

W czasie ewentualnej kontroli oraz po jej zakończeniu należy spodziewać się ze strony kontrolujących określonych żądań, wskazań, udoskonaleń. Przy tym jednak powinny one opierać się na aktualnych a nie poprzednio obowiązujących przepisach.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.