Wpis w bazie dłużników a brak dowodów zadłużenia – co robić?

Tajemnica przedsiębiorstwa pod ochroną prawa

W pierwszej kolejności wskazać należy, że firma windykacyjna słusznie odmówiła Panu dokumentu cesji, powołując się na tajemnicę przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji: Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób, o ile uprawniony do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi podjął, przy zachowaniu należytej staranności, działania w celu utrzymania ich w poufności.

Pismo do nabywcy wierzytelności o udostępnienie dokumentów o rzekomym zadłużeniu

W piśmie do podmiotu, który kupił wierzytelności, powinien Pan wystąpić o to, aby podmiot ten udostępnił Panu wszelkie dokumenty dotyczące rzekomego Pańskiego zadłużenia. Wówczas byłaby możliwa weryfikacja, czy faktycznie zaciągał Pan jakieś zobowiązanie, czy to Pana podpis widnieje na umowie, czy sprawa została skierowała na drogę postępowania sądowego (szczerze wątpliwe), a także czy roszczenie jest przedawnione.

Sprzeciw wobec wpisu do bazy danych, pozew o naruszenie dóbr osobistych

W przypadku gdy podmiot nie dysponowałby żadnymi dokumentami dotyczącymi Pana rzekomego zadłużenia albo z dokumentów tych wynikałoby, że roszczenie jest przedawnione, powinien Pan wtedy postąpić dwutorowo:

Po pierwsze: wnieść sprzeciw do podmiotu gospodarczego, który wpisał wierzytelność wobec Pana do bazy danych;

Po drugie: pozwać o naruszenie dóbr osobistych oraz zobowiązanie do wykreślenia wpisu, a także odrębne powództwo o ustalenie nieistnienia zobowiązania. W pierwszym przypadku tj. pozwu o naruszenie dóbr osobistych – pozywa Pan biuro informacji gospodarczej, a w drugim przypadku – rzekomego wierzyciela.

W tym zakresie istotny jest wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014 r. V CSK 649/13, który stanowi, że: Z przepisów ustawy z 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych wynika obowiązek zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody, która może wyniknąć w związku z działalnością gospodarczą biura (art. 7 ust. 5 ustawy). To zaś, że przepis ten dotyczy jedynie ewentualnej odpowiedzialności za szkodę, nie oznacza, że nie istnieją inne podstawy odpowiedzialności, w tym ta wynikająca z przepisów o ochronie dóbr osobistych. Nie można zatem wykluczyć biernej legitymacji biura w takiej sprawie. Wskazać należy, że obowiązki wierzyciela określa art. 14 ust. 1, 2 oraz 3 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych. Nadto przedmiotowa ustawa przewiduje też sankcje karne za przekazanie przez wierzyciela nieprawdziwej informacji. Biuro ma natomiast obowiązek sprawdzenia, czy wierzyciel spełnił wszystkie warunki określone w tym przepisie, w przypadkach określonych w ust. 3 zwraca informację gospodarczą, zaś w ust. 4 – nie może jej przyjąć.

Wnioski

Zatem w pierwszej kolejności proszę wystąpić do wierzyciela o dokumenty dotyczące Pana sprawy, a w zależności od uzyskanej odpowiedzi podjąć kroki w zakresie wytoczenia powództwa.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Dz. U. 1993 nr 47 poz. 211

2. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014 r., V CSK 649/13

3. Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, Dz.U. 2010 nr 81 poz. 530

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.