Zezwolenie na pracę dla obywatela Turcji

Zatrudnienie obywatela Turcji

Co do zasady obywatel Turcji powinien posiadać zezwolenie na wykonywanie pracy, o które występuje każdorazowo pracodawca (też zleceniodawca), bowiem zezwolenie obejmuje zezwolenie na pracę u konkretnego pracodawcy (pracodawców). W tym przypadku należało wystąpić o wydanie zezwolenia na pracę przed zatrudnieniem.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia jeden z poniższych warunków:

„1) posiada status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;

2) udzielono mu ochrony uzupełniającej w Rzeczypospolitej Polskiej;

3) posiada zezwolenie na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej;

4) posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w Rzeczypospolitej Polskiej;

4a) posiada zgodę na pobyt ze względów humanitarnych;

5) posiada zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej;

6) korzysta z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej;

7) jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

8) jest obywatelem państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego, nienależącego do Unii Europejskiej;

9) jest obywatelem państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umowy zawartej przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi;

10) jest członkiem rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt 7-9, lub jest zstępnym małżonka tego cudzoziemca, w wieku do 21 lat lub pozostającym na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego małżonka lub jest wstępnym tego cudzoziemca lub jego małżonka, pozostającym na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego małżonka;

11) jest osobą, o której mowa w art. 19 ust. 2-3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2014 r. poz. 1525 oraz z 2015 r. poz. 1274);

11a) posiada zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1, art. 126, art. 127 lub art. 142 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – na warunkach określonych w tym zezwoleniu;

12) posiada zezwolenie na pracę oraz przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a) na podstawie wizy, z wyjątkiem wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1, 22 lub 23 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

b) na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

c) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwolenia udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

d) na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru Schengen, lub

e) na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo obszaru Schengen, lub

f) w ramach ruchu bezwizowego.”

Zobacz też: Nauczanie języków obcych a VAT

Masz problem prawny? Kliknij tutaj i zapytaj prawnika ›

Cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę

Warto zaznaczyć, że na mocy wyżej zacytowanego art. 87 ust. 1 ustawy – pracę bez zezwolenia mogą w Polsce wykonywać obywatele wszystkich krajów Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (oprócz państw UE do obszaru tego należą jeszcze Islandia, Liechtenstein i Norwegia) oraz Szwajcarii.

Ponadto, stosownie do art. 87 ust. 2 powołanej ustawy, z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę zwolniony jest cudzoziemiec:

„1) posiadający w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 151 ust. 1 lub 2, art. 158 ust. 2 pkt 1 lub 2, art. 161 ust. 2, art. 176 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;

2) będący małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i ust. 1 pkt 1-6, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego;

3) będący zstępnym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. b, obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i 2 oraz ust. 1 pkt 1-6, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

4) posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone na podstawie art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;

5) przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie pkt 1-4;

6) posiadający ważną Kartę Polaka;

7) ubiegający się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub będący małżonkiem, w imieniu którego został złożony wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, pod warunkiem posiadania zaświadczenia wydanego na podstawie art. 35 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

8) uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, który jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

9) w stosunku do którego umowy międzynarodowe lub odrębne przepisy dopuszczają wykonywanie pracy bez konieczności posiadania zezwolenia.”

Zgodnie z art. 88 ustawy zezwolenie na pracę jest wymagane, jeżeli cudzoziemiec:

„1) wykonuje pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy;

3) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z pracodawcą zagranicznym;

4) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego, nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa);

5) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany w pkt 2-4.”

Wykonywanie pracy przez cudzoziemca

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy:

• „ wykonywaniem pracy przez cudzoziemca” – oznacza się zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych, które uzyskały wpis do rejestru przedsiębiorców na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym lub są spółkami kapitałowymi w organizacji;
• „inna praca zarobkowa” – to wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych;
• „nielegalne wykonywanie pracy przez cudzoziemca” – oznacza to wykonywanie pracy przez cudzoziemca, który nie jest uprawniony do wykonywania pracy w rozumieniu art. 87 ust. 1 lub nie posiada zezwolenia na pracę, nie będąc zwolnionym na podstawie przepisów szczególnych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, lub którego podstawa pobytu nie uprawnia do wykonywania pracy, lub który wykonuje pracę na innych warunkach lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, z zastrzeżeniem art. 88f ust. 1a-1c, lub który wykonuje pracę na innych warunkach lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114, art. 126, art. 127 lub art. 142 ust. 3, z zastrzeżeniem art. 119 i art. 135 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

Cudzoziemcy, którzy są zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę zgodnie z przepisami szczególnymi: Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. z 2015 r., poz. 588):

 

1. prowadzący szkolenia, biorący udział w stażach zawodowych, pełniący funkcję doradczą, nadzorczą lub wymagającą szczególnych kwalifikacji i umiejętności w programach realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programach pomocowych, także w oparciu o pożyczki zaciągnięte przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej;
2. nauczyciele języków obcych, którzy wykonują pracę w przedszkolach, szkołach, placówkach, ośrodkach, zakładach kształcenia nauczycieli lub kolegiach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, lub w Ochotniczych Hufcach Pracy;
3. członkowie sił zbrojnych lub personelu cywilnego, którzy wykonują pracę w międzynarodowych strukturach wojskowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub będący cudzoziemcami delegowanymi do wdrażania programów zbrojeniowych realizowanych na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
4. stali korespondenci zagranicznych środków masowego przekazu, którym została przyznana, na wniosek redaktora naczelnego zagranicznej redakcji lub agencji, akredytacja ministra właściwego do spraw zagranicznych, jednak tylko w zakresie zawodowej działalności dziennikarskiej wykonywanej na rzecz tej redakcji lub agencji;
5. wykonujący indywidualnie lub w zespołach, trwające do 30 dni w roku kalendarzowym, usługi artystyczne;
6. wygłaszający do 30 dni w roku kalendarzowym, okazjonalne wykłady, referaty lub prezentacje o szczególnej wartości naukowej lub artystycznej;
7. sportowcy wykonujący, do 30 dni w roku kalendarzowym, pracę dla podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z zawodami sportowymi;
8. wykonujący pracę w związku z wydarzeniami sportowymi rangi międzynarodowej, skierowanymi przez odpowiednią międzynarodową organizację sportową;
9. będący duchownymi, członkami zakonów lub innymi osobami, którzy wykonują pracę w związku z pełnioną funkcją religijną, w kościołach i związkach wyznaniowych oraz krajowych organizacjach międzykościelnych, których status uregulowany jest umową międzynarodową, przepisami o stosunku Państwa do kościoła lub innego związku wyznaniowego, lub które działają na podstawie wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, ich osobach prawnych lub jednostkach organizacyjnych, a także którzy wykonują pracę w ramach pełnienia funkcji religijnej w innych podmiotach, na podstawie skierowania przez właściwy organ kościoła lub innego związku wyznaniowego albo jego osoby prawnej;
10. studenci studiów stacjonarnych odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej lub uczestnicy stacjonarnych studiów doktoranckich odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej;
11. studenci, którzy wykonują pracę w ramach odbywania staży zawodowych, do których odbywania kierują organizacje będące członkami międzynarodowych zrzeszeń studentów;
12. studenci, którzy wykonują pracę w ramach współpracy publicznych służb zatrudnienia i ich zagranicznych partnerów, jeżeli potrzeba powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy jest potwierdzona przez właściwy organ zatrudnienia;
13. studenci szkół wyższych lub uczniowie szkół zawodowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, którzy wykonują pracę w ramach praktyk zawodowych przewidzianych regulaminem studiów lub programem nauczania, pod warunkiem uzyskania skierowania na taką praktykę ze szkoły wyższej lub zawodowej;
14. uczestniczący w programach wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programach pomocy humanitarnej lub rozwojowej lub programach wakacyjnej pracy studentów, zorganizowanych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy;
15. absolwenci polskich szkół ponadgimnazjalnych, stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach, w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk lub instytutach badawczych działających na podstawie przepisów o instytutach badawczych;
16. wykonujący pracę jako pracownicy naukowi w podmiotach, o których mowa w przepisach o instytutach badawczych;
17. delegowani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracodawcę zagranicznego, jeżeli zachowują oni miejsce stałego pobytu za granicą, na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, w celu:
• wykonywania prac montażowych, konserwacyjnych lub naprawy, dostarczonych kompletnych technologicznie urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, jeżeli pracodawca zagraniczny jest ich producentem,
• dokonania odbioru zamówionych urządzeń, maszyn, innego sprzętu lub części, wykonanych przez przedsiębiorcę polskiego,
• przeszkolenia pracowników pracodawcy polskiego będącego odbiorcą urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, o których mowa w lit. a, w zakresie jego obsługi lub użytkowania,
• montażu i demontażu stoisk targowych, jak i opieki nad nimi, jeżeli wystawcą jest pracodawca zagraniczny, który deleguje ich w tym celu;
18. wykonujący pracę na rzecz posłów do Parlamentu Europejskiego w związku z pełnioną funkcją;
19. uprawnieni na zasadach określonych w aktach prawnych wydanych przez organy powołane na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r. (Dz. Urz. WE L 217 z 29.12.1964, str. 3687; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 11, t. 11, str. 10);
20. będących obywatelami Republiki Armenii, Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdawii, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, wykonującymi pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy.”

Zatrudnienie i zarejestrowanie obywatela Turcji przez polskiego pracodawcę

Na podstawie wymienionego wyżej pkt 19 w związku z treścią wydanej decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, tureccy pracownicy legalnie zatrudnieni i zarejestrowani jako tacy na rynku pracy państwa członkowskiego mają w tym państwie prawo:

• po roku legalnego zatrudnienia – do odnowienia pozwolenia na pracę u tego samego pracodawcy, o ile ich stanowisko zostaje zachowane,
• po trzech latach legalnego zatrudnienia – do przyjęcia oferty pracy w tym samym zawodzie u dowolnego pracodawcy,
• po czterech latach legalnego zatrudnienia – do swobodnego dostępu do dowolnej pracy zarobkowej w tym kraju UE.

Jeśli żadne z powyżej wskazanych przesłanek umożliwiających wykonywanie pracy bez zezwolenia nie została spełniona, oznacza to, że powinno zostać wydane zezwolenie na pracę obejmujące Panią jako „pracodawcę”.

Zgodnie z art. 120 ustawy za nielegalne powierzanie pracy pracodawca podlega karze grzywny od 3 do 5 tys. zł, cudzoziemiec podlega karze grzywny od 1 tys. zł.

Jednak zgodnie z art. 120a ustawy nie podlega karze za wykroczenie określone w art. 120 ust. 1, polegające na powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu ważnej wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kto powierzając wykonywanie pracy cudzoziemcowi, spełnił łącznie następujące warunki:

„1) wypełnił obowiązki, o których mowa w art. 2 i art. 3  ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 769), (żądanie od cudzoziemca przedstawienia przed rozpoczęciem pracy ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przechowywania przez cały okres wykonywania pracy przez cudzoziemca kopii tego dokumentu), chyba że wiedział, że przedstawiony dokument uprawniający do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został sfałszowany;

2) zgłosił cudzoziemca, któremu powierzył wykonywanie pracy, do ubezpieczeń społecznych, o ile obowiązek taki wynika z obowiązujących przepisów.”

Wszczęcie procedury uzyskania zezwolenia na pracę u konkretnego pracodawcy i zgłoszenie cudzoziemca do ubezpieczeń społecznych

Powyższe wskazuje na to, że należy moim zdaniem wszcząć procedurę uzyskania zezwolenia na pracę u konkretnego pracodawcy i zgłosić cudzoziemca do ubezpieczeń społecznych w celu doprowadzenia do stanu zgodności z prawem.

Procedura ubiegania się o zezwolenie na pracę rozpoczyna się w urzędzie wojewódzkim, w wydziale zezwoleń na pracę właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy w Polsce. Jeżeli praca będzie wykonywana w Polsce, to w takim wypadku należy ubiegać się o zezwolenie na prace typu A. Aby uzyskać zezwolenie na pracę typu A pracodawca powinien złożyć następujące dokumenty:

a) wniosek o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca – wniosek jest dostępny w urzędzie lub na stronie internetowej urzędu;

b) kopię dokumentu podróży cudzoziemca, którego dotyczy wniosek (wypełnione strony z danymi);

c) kopię dokumentów potwierdzających spełnienie przez cudzoziemca wymagań koniecznych do wykonywania zawodu, do którego potrzebna jest zgoda właściwego organu (dotyczy to m.in. zawodów regulowanych – są to zawody, które można wykonywać dopiero po spełnieniu określonych wymagań, np. po zdaniu określonego egzaminu lub uzyskania certyfikatu poświadczającego posiadane kwalifikacje.

d) w wypadku gdy pracodawca nie składa wniosku osobiście – oryginał pełnomocnictwa lub upoważnienia dla składającego wniosek;

e) kopię dowodu opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia (50 zł – w przypadku powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi na okres nieprzekraczający 3 miesięcy, 100 zł – w przypadku powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi na okres dłuższy niż 3 miesiące).

f) w wypadku, gdy pracodawca jest:

• osobą prawną – należy przedstawić odpis z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS), ewidencji działalności gospodarczej lub innego właściwego rejestru (zawierający aktualne dane na dzień składania wniosku);
• osobą fizyczną – należy przedstawić kopię jego dowodu osobistego lub kopię wypełnionych stron z danymi z jego dokumentu podróży;
• spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) w organizacji – należy przedstawić kopię umowy spółki;
• spółką akcyjną (SA) w organizacji – należy przedstawić kopie aktów notarialnych o zawiązaniu spółki;

g) informację starosty dotyczącą wyniku testu rynku pracy. Test rynku pracy to informacja starosty na temat braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry osób bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy, która sporządzona jest z uwzględnieniem pierwszeństwa dostępu do rynku pracy dla obywateli polskich.

W celu wykonania testu rynku pracy pracodawca zgłasza ofertę pracy na stanowisko, na którym będzie zatrudniony cudzoziemiec do powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca. W przypadku, gdy specyfikacja pracy wykonywanej przez cudzoziemca nie pozwala na wskazanie głównego miejsca jej wykonywania, informację wydaje starosta właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi.

Informacja starosty wydawana jest na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi (pracodawcy) w terminie:

• nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia oferty pracy w powiatowym urzędzie pracy, jeżeli z analizy rejestrów bezrobotnych i poszukujących pracy nie wynika, że istnieje możliwość zorganizowania rekrutacji;
• nie dłuższym niż 21 dni od dnia złożenia oferty pracy w przypadku organizowania rekrutacji wśród bezrobotnych i poszukujących pracy.

W zezwoleniu na pracę wskazany zostaje podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi oraz stanowisko lub rodzaj pracy, którą cudzoziemiec ma wykonywać. Praca jest zatem uważana za legalną tylko wówczas, gdy cudzoziemiec wykonuje tę pracę, która została wskazana w zezwoleniu.

Zgłoszenie zatrudnionego cudzoziemca do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych

Cudzoziemiec powinien zostać zgłoszony do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych w ciągu 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczeń (data rozpoczęcia wykonywania zlecenia). Zgłoszenia należy dokonać na formularzu ZUS ZUA. Nie wiem, z czym ma problem biuro księgowe, ale wskazuję prawidłowy sposób wypełnienia druku zgłoszeniowego.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 października 2009 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących, zgłoszeń danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oraz innych dokumentów (Dz. U. 2009 r. Nr 186, poz. 1444) – dokument zgłoszeniowy ZUS ZUA powinien zostać wypełniony podobnie jak w przypadku pracownika – obywatela polskiego. W bloku I „Dane organizacyjne” należy zaznaczyć „x” pole 01 „Zgłoszenie do ubezpieczeń”. Następnie należy wypełnić blok II „Dane identyfikacyjne płatnika składek”, wpisując odpowiednie dane pracodawcy. W bloku III „Dane identyfikacyjne osoby zgłaszanej do ubezpieczeń” należy wpisać numery identyfikacyjne pracownika – NIP, PESEL, w polu 03 wpisać „2” (kod oznaczający, że pracownik legitymuje się paszportem), a w polu 04 należy wpisać serię i numer paszportu. Jeżeli numer jest dłuższy niż liczba kratek na formularzu, trzeba wpisać tylko mieszczące się cyfry i liczby.

W bloku IV druku ZUS ZUA „Dane ewidencyjne osoby zgłaszanej do ubezpieczeń” trzeba podać jej imię, nazwisko, obywatelstwo (w tym przypadku tureckie) oraz płeć. W bloku V „Tytuł ubezpieczenia” trzeba podać kod tytułu ubezpieczenia, taki sam jak przy zatrudnieniu obywatela polskiego – jeżeli zatrudniamy pracownika bez prawa do emerytury i renty oraz bez stopnia niepełnosprawności, jest to kod 01 10 00. Następnie w blokach VI-IX wpisuje się dane dotyczące daty powstania obowiązku ubezpieczeń oraz zakres podlegania ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnym.

Kolejne bloki druku ZUS ZUA (XI-XIII) są przeznaczone do podania adresu zameldowania, zamieszkania i do korespondencji. Jeżeli jeden z tych adresów jest zagraniczny, nie należy wpisywać kodu pocztowego w polu 01. W takiej sytuacji należy wypełnić pole 08, podając w nim dwuliterowy symbol państwa i zagraniczny kod pocztowy. Dwuliterowy symbol państwa nie jest określony w rozporządzeniu razem z innymi kodami używanymi przy wypełnianiu dokumentów zgłoszeniowych, lecz w załączniku nr 2 do poradnika „Zasady wypełniania dokumentów ubezpieczeniowych”. W blokach XIV i XV są składane oświadczenia płatnika i osoby zgłaszanej do ubezpieczeń.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.